Dit is de tijd om weg te gaan... na 50 jaar valt het doek over De Vaganten

Na vijftig jaar is op 26 oktober het doek gevallen over De Vaganten. Voorgoed. Voor altijd....

Hun verhaal begint wanneer Paul Heyninck aansluit bij de Hobokense formatie The Dockx Brothers, opgericht in de jaren '50 van vorige eeuw. Zij  brachten voornamelijk Engelstalige nummers. Na Paul kwam ook Herwig Van Horenbeeck de groep versterken. Toen The Dockx Brothers meer en meer in het Nederlands gingen zingen, en uiteindelijk op aandringen van Miel Cools en Bert Broes alleen nog nummers in de eigen taal brachten, werd beslist de groep te herdopen in "De Vaganten". We zijn dan midden de jaren '60.

Met hun vijven trokken de Vaganten langs de Vlaamse podia. Hun laatste optreden was in 1978. Daarna gingen Paul en Herwig als duo verder. In de jaren '90 werd het bijzonder stil rond de groep. Tot Paul in 2002 zelf het initiatief nam om een cd te maken met een keuze uit bestaande opnames. Met multi-instrumentalist Chris De Winter erbij kreeg de groep extra zuurstof. Nog wat later waren De Vaganten met vier, dankzij violiste Veerle Dierckx.
Er werden behoorlijk wat nieuwe nummers op het publiek losgelaten, zonder dat het vroegere repertoire werd afgezworen. Er was ook geen enkele reden om dat te doen. Sterke teksten en mooie muziek is altijd hun handelsmerk geweest. Vreemd genoeg scoorden De Vaganten nooit een echte hit. Op radio en TV waren ze zelden te horen.Voor hun vijftigjarig jubileum werden De Vaganten op 26 oktober plechtig ontvangen op het stadhuis van Antwerpen. Rijkelijk laat natuurlijk, want op 26 april j.l. speelden zij hun allerlaatste concert. Het geeft niettemin hun carrière-einde toch de verdiende glans.

Zowel burgemeester Bart De Wever als Luc Lemmens, gedeputeerde van de provincie bevoegd voor cultuur, roemden de Vaganten voor hun Nederlandstalig repertoire, waarbij zij het ook aandurfden gedichten van o.m. Anton Van Wilderode op muziek te zetten.

Beide heren hadden geschenken bij. Vanwege de stad was er een ets en een boek over het 450-jarige stadhuis en vanwege de provincie een boek over militair erfgoed, met name de bunkers van het Mastenbos in Kapellen.

Herwig sprak daarna in zijn typische pittige stijl een woord van dank uit aan stad en bestuur.

Nog één keer brachten ze één nummer - Het laatste glas - voor en met de talrijk aanwezige gasten.

Na het ondertekenen van het Gulden Boek van de stad, werd dat laatste glas ook effectief leeggedronken.

Vera Caremans

FINIS

Of toch niet helemaal... want er is natuurlijk de DVD van hun laatste optreden.

Mooie herinnering voor wie erbij was. Troost voor wie het miste.