Van A tot Zwaantje: een eigenzinnig ABC over Hoboken - 5

E

Een mei: Feest van de Arbeid,  en vrije dag. 1 Mei werd voor het eerst  in de USA gevierd. In 1886 al. Inzet was de achturendag. Vanaf 1 mei 1890 is het wereldwijd de Dag van de Arbeid. Rood Hoboken vierde de vooravond om 's anderendaags mee in de grote stoet van tStad te kunnen opstappen en heel hard te kunnen joelen en fluiten bij Nationalestraat 111.
In de gloriedagen trok een grote stoet door de straten. De Ivolo turnend op een platte wagen, begeleid door majoretten en een drumkorps. Daarachter het voltallige gemeentebestuur met de roos op de revers. Dan de partijleden en sympathisanten. Tenslotte Morgenrood.
Huidig Hoboken viert een andere dag. 

Eerste Meiprijs: wielerwedstrijd op 1 mei sedert 1928. Aanvankelijk van politiek belang, want bedoeld om arbeiders een vrije dag te bezorgen. Later ook sportief interessant voor beroepsrenners. Maar toen kwam in 1962 Rund um den Henninger Turm met meer prijzengeld. Nog heel even hield de Een Meiprijs stand. Maar langzaam maar zeker verminderde het belang.

In 2014 kreeg de koers een totale make-over en sindsdien verschijnen er geen beroepsrenners meer aan de start.
Dit jaar bleven auto's en bussen zelfs gewoon over het parcours rijden. Vreemd eigenlijk, een bus aan de start van een wielerwedstrijd.

1 mei-prijs 1937. Winnaar is Karel Kaers.
Hij wordt gefeliciteerd door schepen  (later burgemeester) Victor De Bruyne
Eigen volk: al wie in Hoboken woont of er gewoond heeft.

Eikenboske: eerst synoniem voor kerkhof, daarna voor begraafplaats. De doden liggen er goed.

Eikenlei: verbindt de Oudestraat met de Sint Bernardsesteenweg, niet ver van het Eikenboske.  De straat werd volledig afgezoomd met eiken. Het gedeelte tussen Oudestraat en Fakkelstraat/ Pauwenlaan werd later omgedoopt tot Meerlenhoflaan, naar het nabijgelegen kasteeltje.


Elf juli: Vlaanderen feest! Zolang de Dag van de Arbeid uitvoerig werd gevierd in Hoboken maakte de Vlaamse feestdag geen schijn van kans. 't Kan verkeren.

Emmeke (Plaisir d'amour) Roman van Jan Lampo over Emmeke en P. (Paul van Ostaijen). In één hoofdstuk komen we in Hoboken terecht:
De notarisklerk overhandigde mij de sleutels... Vooral de grote sleutel van de poort, die toegang verschafte tot de tuin, woog zwaar in mijn jaszak.
... Ik dacht aan een huis waar Emmekes dochter (Emmeke, Emmeke zelf) graag op bezoek zou komen, waar ik mijn boeken kwijt kon. Het kostte veel geld, maar minder dan ik had gevreesd. De tijd dat de rijken hier riante buitens bouwden en renteniers zich terugtrokken in bescheidener villa's, was voorbij. Verdwenen waren deze bewoners niet, maar de nabije fabrieken schrikte nieuwkomers af.
  Ik betrad de verwilderde tuin. Het grindpad splitste zich in tweeën. Een helft liep naar een koetshuis. De andere voerde, tussen een door onkruid overwoekerd grasperk en een kleine vijver, naar een bordes met een markies in gekleurd glas en de voordeur.
....



Erfgoed: stokpaardje van de samensteller van dit ABC.

Reacties

Populaire posts